سالانه بیش از ۱۰۰٫۰۰۰ کودک با کلاب فوت مادرزادی در سرتاسر دنیا متولد می شوند که ۸۰٪ این تعداد در کشورهای در حال توسعه است.شیوع این ضایعه در پسران دوبرابر دختران است، و در نیمی از موارد به صورت دوطرفه دیده میشود و در یک چهارم بیماران یک سابقه ی خانوادگی از بیماری وجود دارد.
کلاب فوت درمان نشده باعث ایجاد مشکلات فیزیکی، اجتماعی، روانی و اقتصادی عمیقی برای بیماران و خانواده آنها و حتی جامعه می شود. در مجموع، کلاب فوت درمان نشده شدید ترین و بیشترین علت مشکلات و ناتوانی های فیزیکی در بین اختلالات و نارسایی های سیستم استخوانی – عضلانی است.

کلاب فوت، بدشکل گیری جنینی نیست. پایی که در ابتدای جنینی به طور طبیعی رشد می کند، در ۳ ماهه دوم حاملگی می تواند به سمت ایجاد انحراف کلاب فوت برود. قبل از هفته ۱۶ جنینی، به ندرت ممکن است که کلاب فوت با سونوگرافی تشخیص داده شود. بنابراین کلاب فوت نیز همچون دیسپلازی هیپ و اسکولیوز ایدیوپاتیک، یک انحراف و تغییر شکل ضمن رشد است.

در کلاب فوت جلوی پا حالت سوپینیشن دارد که در نتیجه باعث افزایش قوس کف پا می شود. در ضمن متاتارس ها هم حالت خم شده به طرف پایین (فلکسیون) دارند.

همچنین ليگامان های پشتی و داخلی مچ پا و استخوان های تارس، بسیار کلفت و ضخیم بوده و بنابراین به شدت پا را در حالت equinus و استخوان های ناویکولار و کالکانئوس را در حالت اداکسیون و چرخش داخلی نگاه می دارند.

درمان

اکثر کلاب فوت ها را می‌توان در نوزادی در حدود ۶ تا ۸ هفته ، بوسیله ی دست کاری و گچ گرفتن مناسب اصلاح کرد، کمتر از ۵ درصد نوزادان متولد شده با کلاب فوت دارای علائم بسیار شدید هستند و به کشش پاسخ نمی دهند، که این نوزادان نیاز به درمان خاص و جراحی دارند ،با این وجود اگر بتوان در حد امکان از عمل جراحی استخوان و مفاصل به طور کلی اجتناب کرد نتایج بهتر است.

برای دستیابی به نتایج بهتر، درمان باید در هفته یا دو هفته اول زندگی آغاز شود.

رایج ترین درمان غیر جراحی روش پونستی ، می باشد که شامل ترکیبی از گچ گیری سریالی و نرمش های کششی می باشد ، به این صورت که گچ هر هفته عوض می شود و در هر تعویض، پزشک پا را بیشتر اصلاح می کند .سپس بوسیله ی یک جراحی سطحی تاندون آشیل آزاد شده و پس از آن برای چند هفته دیگر مجددا گچ گیری صورت می گیرد تا بیشترین اصلاح صورت گیرد ،این روش ۲ تا ۳ ماه طول میکشد.

درمان با استفاده از تکنیک پونستی در حال حاضر استراتژی درمانی استاندارد برای دفورمیتی کلاب فوت به شمار می‌رود ، مطالعات زیادی بر روی این موضوع در گروههای مختلف قومی انجام شده است این روش همچنین برای کلاب فوت سندرمی و عودهای پس از عمل جراحی کاربرد دارد.

پس از اصلاح ناهنجاری، کلاب فوت تمایل به بازگشت دارد، برای جلوگیری از بازگشت مجدد، هنگام برداشتن آخرین گچ باید یک اسپلینت را بصورت ۲ تا ۳ ماه تمام وقت بپوشد و پس از آن در شب به مدت ۳تا۴سال پوشیده شود.

اسپلینت

اسپلینت شامل یک بار بین دو کفش، به فاصله ی یک اینچ بیشتراز طول شانه های کودک می باشد. و کفش ها در انتهای بار با زاویه ی حدود ۷۰ درجه اکسترنال روتیشن و ۱۵ درجه دورسی فلکشن تنظیم میشود.همچنین کفش دارای یک بند در بالای پاشنه است تا از افتادن کفش جلوگیری کند، در ابتدا کودک هنگام تلاش برای دست و پا زدن احساس ناراحتی می کند ولی به زودی یاد می گیرد که هر دو پا را همزمان بلند کند و راحتی بیشتری می کند.

در کودکانی که یک پای کلاب دارند پای مقابل در ۴۰ درجه چرخش خارجی ثابت میشود.

درمان جراحی

اگرچه بسیاری از موارد کلاب فوت با روشهای غیر جراحی با موفقیت درمان میشوند، گاهی اوقات بد شکلی به طور کامل قابل اصلاح نیست و یا به دلیل سهل انگاری والدین در پیگیری برنامه درمان برگشت می کند، در چنین مواردی به ناچار به جراحی روی آورده می شود،از طرفی چون جراحی معمولاً به سفت تر شدن کف پای نوزاد، به ویژه هنگام رشد وی منجر می‌شود، پزشکان نهایت تلاش را می‌کنند تا بدشکلی را به کمک روش‌های غیر جراحی اصلاح کند.

همانطور که گفته شد پای کلاب،حتی پس از اصلاح موفقیت آمیز غیر جراحی یا جراحی معمولاً برگشت می کند ، بنابراین تاکید می شود برای حصول اطمینان از اصلاح دائمی بدشکی پای نوزاد، تا چند سال از بریس استفاده شود. .

بریس ها انواع گوناگونی دارند که همگی از کفش، صندل یا اسپلینت های سفارشی متصل به دو سر یک میله تشکیل می‌شوند.این میله می‌تواند ثابت یا متحرک باشد که با توجه به شرایط نوزاد بهترین و مناسب ترین نوع بریس برای او تجویز می شود.

برای معاینه توسط متخصصین ما کلیک فرمایید.