عارضه ای که باعث میشود زانو های فرد از حالت طبیعی خارج شده و به سمت بیرون خم شود را پای پرانتزی می نامند که سبب قرار گرفتن زانو به شکل کمانی می شود.

سیر تکامل و رشد کودکان از نوزادی تا بزرگسالی به گونه ای است که بعضی از نوزادان با پای پرانتزی انحنای حداکثر ۱۵ درجه به دنیا می آید تا رسیدن به حالت نرمال و سپس مجددا برگشت به حالت طبیعی و نرمال صورت می گیرد پروسه رشد اندام پا از دوران جنینی و نوزادی را یک پروسه که تا سه سالگی ادامه دارد در نظر می گیریم در صورت ماندگار شدن این حالت در نوزاد یا کودک را بیماری زانوی پرانتزی یا ضربدری در نظر می گیریم که در ابتدای درمان روشهای غیر جراحی و در مواقع لزوم جراحی نیز ممکن است نیاز باشد.

در افراد مبتلا به بیماری وضعیت قرارگیری استخوان ساق پا (درشت نی) با استخوان ران در محل درست و مناسب نیست همانطور که بالاتر توضیح دادیم این بیماری بیشتر در نوزادان تازه متولد شده در سیر تکامل رایج است.

در کودکان و بزرگسالان این بیماری معمولا به علت استخوان بندی های نامناسب ناشی از بیماری هایی همچون راشیتیسم سرطان و آرتروز زانو و لگن احتمال دارد ایجاد شود.

تفاوت زانوی ضربدری و پای پرانتزی چیست؟

پای پرانتزی در واقع سبب خم شدن زانوها به سمت بیرون شده و فضای بین مچ پا را کاهش خواهد داد اما هر بیماری پای ضربدری با نزدیک و نزدیکتر شدن زانوها را به سمت یکدیگر شاهد هستیم که سبب کاهش فضای بین مچ پاها میشود.

دلایل ایجاد پای پرانتزی:

دلایل مختلفی می تواند سبب ایجاد این بیماری شود اما ما در این قسمت به چند مورد مهم اشاره خواهیم کرد:

• شکستگی های موجود در انتهای استخوان ران و درشت نی و بدجوش خوردن آن استخوان ها
• آرتریت روماتوئید – کمبود شدید ویتامین D
• ضعف عضلانی در دو سر ران ها
• نشستن های نادرست در هنگام کودکی
• شرایط محیطی خاص مثل شرایط خاص اشغال
• راه رفتن زودرس کودکان
• اضافه وزن و چاقی
• عدم توازن نوزادان در توازن رشد
• بیماریهای راشیتیسم (نرمی استخوان)، سرطان و آرتروز زانو یا لگن که سبب این بیماری می شوند
• ضعف یا کوتاهی عضله همسترینگ
• صافی کف پا و چرخش مکرر پاها به سمت داخل

موارد بالا را می توان از دلایل ایجاد پای پرانتزی برشمرد.

عوارض پای پرانتزی چیست و چه علائمی دارد؟

از عوارض این بیماری می توان به:

• ضعف های عضلانی در دو سر نی
• چرخش ساق پا
• راه رفتن های اردک وار
• آرتروز های زودرس
• بی ثباتی زانو
• مشکل در راه رفتن و دویدن
• احساس ناخوشایند برای ظاهر پاها
• کوتاهی عضلات داخلی
• ساییدگی بیش از حد کفش ها
• کاهش ارتفاع پایین تنه
•  زانو درد و احساس خستگی های زود رس
• درد در ناحیه زانو یا ران

راه درمان و اصلاح پای پرانتزی چیست؟

پیگیری برای درمان پای پرانتزی چه برای کودکان و چه برای بزرگسالان امری بسیار ضروری و واجب است چرا که به مرور زمان سبب وجود علایم و عوارض شدیدتری شده که لازم است جهت رفع آن اقدام کنند.

توجه داشته باشید که تشخیص راه درمان و بررسی شیوه درمانی توسط پزشک با توجه به علت بروز این بیماری به وجود می آید.

اما به طور کلی روش های درمانی برای پای پرانتزی به شرح ذیل است:

• انجام حرکات اصلاحی و ورزشی برای تقویت عضلات خارجی(ران و ساق پا ها) و عضلات داخلی زانو ها
• تعویض به موقع کفش ها با ساییدگی بیش از حد
• ماساژ درمانی
• جلوگیری از چهار زانو نشستن (مدل w)
• استفاده از کفی و کفش های طبی ارتوپدی زیر نظر پزشک
• استفاده از زانوبند های ژنوواروم
• جراحی

روش تشخیص پای پرانتزی

پزشک متخصص با توجه به بررسی وضعیت پاها و قرار گیری زانوها و مچ پاها و زانوان متوجه این بیماری شوند وقتی که بیمار به صورت کاملا صاف و طاق باز خوابیده است بررسی می شود که بین زانو های بیمار به چه صورت و چه اندازه ای است. ممکن است پزشک به بررسی نحوه راه رفتن شما نیز بپردازد.

بهترین سن جهت درمان پای پرانتزی چه سنی می باشد؟

در کودکان با توجه به اینکه استخوان های آنها به صورت کامل شکل نگرفته بهترین زمان است که می توان برای درمان اقدام کرد بدیهی است که زمانی که سن بیمار کمتر است و میزان انحراف بین پاهای شخص و شدت نگرفته است نتیجه بهتری برای درمان حاصل می گردد

بهترین روش های درمان و پیشگیری پای پرانتزی

یکی از بهترین روش های درمان پای پرانتزی و جلوگیری از افزایش کمانی شده استفاده از کفش و کفی های طبی ارتوپدی است که با قرار دادن پا در شرایط استاندارد و به کارگیری از ساق و قدک های مناسب در این کفش های خاص به محافظت از مچ پا می پردازد در مواردی که نیاز باشد برای زانوهای پرانتزی می توان با اعمال زاویه مناسب در زیره کفش و کفی طبی به کاهش کمانی شدن و قرار گرفتن پای بیمار در شرایط استاندارد کمک کرد.

کودکان با سنین کم که دچار زانوی پرانتزی هستند می‌توانند به کمک کفی و کفش های طبی ارتوپدی به درمان این بیماری بپردازند در سنین بالاتر با کمک کفی و کفش های طبی ارتوپدی می‌توانند به کاهش درد در ناحیه کمر و زانو و جلوگیری از افزایش پرانتزی شدن آنها دست یابند.

در کل با توجه به اینکه پا قلب دوم انسان است و نحوه صحیح گام برداشتن و قرارگیری پاها در حالت استاندارد  و زاویه قرار گیری پاها تاثیر بسزایی در سلامتی و کاهش درد در ناحیه پاها ساق و ران و کمر درد به ویژه در زانوان پرانتزی دارد استفاده از کفی و کفش های طبی ارتوپدی مناسب به جهت کاهش درد و درمان ، پیشگیری از افزایش کمر درد و پادرد و پیشگیری افزایش شدت پای پرانتزی و ضربدری بسیار پیشنهاد می شود.

بریس گذاری در پای پرانتزی:

در مواردی که زانوی پرانتزی شدت گیرد و کفی و کفش های طبی ارتوپدی به تنهایی تاثیر کافی نداشته باشد از بریس های مخصوص زانوهای ژنوواروم نیز، کمک می گیریم که به کمک این زانو بندها و  قرار دادن زانو ها در شرایط استاندارد و مناسب بیمار به بازگشت زانوها به حالت طبیعی و کاهش درد در زمینه درد دست می یابد.

ساخت و طراحی تمامی این گزینه ها کفش و کفی طبی ارتوپدی و زانوبند ها باید به تجویز پزشک و توسط کارشناسان و متخصصین در حوزه ارتوز و پروتز در مراکز کاملا تخصصی انجام شود.

کلینیک درمان پای پرانتزی در مشهد:

کلینیک تخصصی فنی ارتوپدی پیکره با بهره گیری از کادری مجرب و محیطی کاملا تخصصی همراه با متخصصین و کارشناسان در حوزه ارتوز و پروتز به ساخت و طراحی انواع ارتوز و پروتز می پردازد.

همانطور که می دانید کفی و کفش های طبی ارتوپدی را نوعی ارتوز شناخته می شود که طراحی و ساخت این ارتوز در کلینیک پیکره به صورت کاملا اختصاصی برای بیمار صورت میگیرد. در واقع ابتدا با گرفتن اسکن کف پای بیمار به کمک بهترین دستگاه های فشار اسکن داینامیک و استاتیک و ۳D اسکنر توسط کارشناس به بررسی کف پای بیمار می پردازیم و سپس به کمک اسکن کف پای بیمار به طراحی و ساخت کفی و کفش طبی ارتوپدی به صورت اختصاصی برای بیمار می پردازیم.

بریس Genuvaram

(ارتوز های زانوی پرانتزی) توسط کارشناس ارتوز و پروتز که در مرکز فنی ارتوپدی پیکره مشغول به کار هستند با اندازه گیری و در صورت لزوم قالب گیری طراحی و ساخته می شود که به صورت کاملا اختصاصی با توجه به شرایط بیمار و تجویز پزشک‌ برای بیمار بعد از معاینه فیزیکی توسط کارشناس و اندازه گیری در صورت نیاز قالبگیری در همین حوزه به ساخت و طراحی کاملا اختصاصی ارتوز بیمار می پردازیم، سپس بعد از اماده شدن ارتوز بیمار جهت پرو اولیه و فیت کردن ارتوز توسط کارشناس بیمار تحویل  بیمار داده می شود.

جهت مشاوره رایگان برای درمان پای پرانتزی و پاسخگویی به سوالات شما در حوزه انواع ارتوز و پروتز با کارشناسان ما در همین حوزه با شماره ۰۵۱۳۸۸۴۹۸۸۶ در تماس باشید.

و با تعیین وقت قبلی به ادرس کلینیک تشریف بیاورید.

پس از سالها کسب تجربه درمانی، ساخت اورتزها و‎ ‏پروتزهای پزشکی در قالب کلینیک پیکره با هدف ارتقا و نوسازی سیستم های ساخت سنتی تصمیم گرفتیم تا با‎ ‏استفاده از فناوری اسکن و پرینت سه بعدی محصولاتی‎ ‏اختصاصی در زمان کوتاه تر تولید کنيم۔ به این منظور‎ ‏نام و نشان تجاری تازه ای باعنوان امکان خلق کردیم تا‎ ‏نمادی از وجود و ساخت هر آن چه ممکن است، باشد‎.

‏فناوری اسکن و چاپ سه بعدی امکان اختصاصی سازی، تولید با‎ ‏دقت بیشتر و کسب نتیجه مطمئن برای بیمار به وجود می‎‏ ‏آورد. به این سبب پزشکان نیز خواهند توانست‎ ‏با خاطری آسوده نتیجه فعالیت درمانی خود را مشاهده و دنبال نمایند‎

اسکنر سه بعدی

‏اسکنر سه بعدی دستگاهی است که مأموریت تجزیه و تحلیل‎ ‏اشیاء موجود در دنیای واقعی را با استفاده از جمع آوری داده ها‎ ‏به صورت دیجیتال و تبدیل به یک پیکر واحد را انجام می ‏دهد. حفظ دامنه حرکتی بالاتر را به وجود می آورند‎

پرینترهای سه بعدی دستگاه هایی هستند که در آن فرآیند ساخت یک شی فیزیکی از یک فایل دیجیتال به صورت لایه به لایه با مواد اولیه متفاوت صورت می گیرد و با ان امکان تولید هر ناممکنی ممکن می شوند.

مواد اولیه مورد استفاده در ساخت انواع اورتز و پروتز های حر کتی و فیزیکی از جنس بسیار سخت، ضد اب، ضد حساسیت و سازگار با محیط زیست هستند که نسبت به نمونه های موجود از کیفیت و دقت پردازش بالاتری برخوردارند۔ بنابراین در زمان کوتاه تری تولید شده و امکان حفظ دامنه حرکتی بالاتر را به وجود می آورند.

کلینیک پیکره بصورت تخصصی اسکن و پرینت سه بعدی برای ساخت ارتز و پروتز را در مشهد با استفاده از بهترین کارشناسان انجام می دهد.

دریافت فایل PDF:

EMKAN امکان

اصطلاح orthopaedic از کلمه یونانی ارتو(Ορθο) به معنای مستقیم و پدیک(παιδικός) به معنای کودک گرفته شده است این اصطلاح در ابتدا به وسیله نیکولاس آندری، جراح فرانسوی، برای هنر تصحیح بد شکلی های اندام‌ها به کار رفت در زمان آن جراحی ارتوپدی چنان که امروزه می‌شناسیم وجود نداشت و جراحی در مراحل ابتدایی انجام می‌شد، احتمالاً از زمان بقراط که در حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می زیست تا آن زمان پیشرفت‌های اندکی در این رشته رخ داده بود. همچنین در زمانی که اعمال جراحی بزرگ همیشه به عفونت قطع می گردید (که غالباً کشنده بود) نمی توان تعجب کرد از اینکه اعمال جراحی تنها برای نجات جان بیمار توصیه می گردید بنابراین جراحی ارتوپدی تا تقریباً عصر حاضر عمدتاً به تصحیح بد شکلی اندام ها به وسیله ابزارهای ابتدایی، جا انداختن شکستگی ها و دررفتگی ها با کاهش شدید و قطع اندام ها محدود می گردید.

نقاط عطف جراحی در قرن نوزدهم

اولین پیشرفت تاریخ‌ساز ابداع روش های بیهوشی بود. برای اولین بار Crawford Long اتر را در سال ۱۸۴۲ به کار برد اما مشاهدات خود را هفت سال بعد منتشر ساخت و W.T.G.Morton از بوستون کاربرد اتر برای بیهوشی را در سال ۱۸۴۶ گزارش نمود. چند سال بعد لویی پاستور که در پاریس کار می‌کرد میکروسکوپی قوی به دست آورد و تحقیق بنیادین خود را در زمینه باکتری ها به عنوان عامل بیماری ها انجام داد سپس در سال ۱۸۶۷ ژوزف لیستر که در گلاسکو، اسکاتلند کار می کرد بر اساس تحقیقات پاستور روش جراحی همراه با ضدعفونی را ابداع نمود که برای اولین بار به جراحان امکان داد به دنبال ترمیم اولیه محل زخم جراحی باشند در نهایت در سال ۱۸۹۶ گزارش روند در آلمان مبنی بر کشف اشعه ایکس منتشر گردید که در زمان اندکی در تشخیص جراحی کاربرد عملی یافت.

در بریتانیا بسیاری از اصول بنیادین ارتوپدی حتی قبل از آغاز قرن بیستم به وسیله Hugh own thomas (سالهای ۱۸۳۴ تا ۱۸۹۱) مطرح گردید. توماس به جای انجام اعمال جراحی عمدتاً به روش های محافظه کارانه تر مانند استراحت و استفاده از آتل رغبت داشت و خواهرزاده وی سر رابرت جونز (۱۸۵۷ تا ۱۹۳۳) اصول صحیح جراحی ارتوپدی را چنان که امروزه به کار میرود بنیان نهاد، طی جنگ جهانی اول و پس از آن رابرت جونز جراحان زیادی از آمریکا و انگلستان را آموزش داد و ایشان اولین کسانی بودند که در تمام زندگی خود را صرف علم ارتوپدی کرد کردند.
در نیمه دوم قرن بیستم پیشرفت های شگرفی در فناوری تولید مواد زیستی، وسایل و تجهیزات و روشهای تشخیصی روی داد. این پیشرفت ها تاثیر بزرگی بر انجام اعمال جراحی ارتوپدی به ویژه روش های قابل اعتماد تعویض مفاصل در درمان آرتریت داشت نتایج این روش های جراحی برای مفاصل بزرگ زانو و هیپ چشمگیر بود، به طوری که میزان موفقیت بیش از ۹۰ درصد پس از ۱۰ سال حتی در افراد جوان به دست آمد.

پیشرفت قابل توجه دیگر، ابداع روشهای جراحی میکروسکوپی بود که آناستوموز یا ترمیم اعصاب و رگ های خونی بسیار کوچک را امکان‌پذیر ساخت و بنابراین انتقال بافتهای زنده (پوست عصب یا استخوان) از محلی به محل دیگر در بدن و حتی انتقال به چند قسمت با هم تسهیل گردید. پیشرفت عمده دیگر در حوزه آرتروسکوپی و جراحی آرتروسکوپی رو داد که انجام جراحی با حداقل جراحت بر بسیاری از مفاصل اصلی اندام فوقانی و تحتانی را امکان‌پذیر ساخت. این امر باعث شد که انجام بسیاری از اعمال جراحی به صورت روزانه با کاهش میزان عوارض و بازگشت سریع تر بیمار به فعالیت طبیعی امکان‌پذیر گردد.

درمان اختلالات ارتوپدی

درمان های ارتوپدی در سه گروه قرار می گیرند :

1. بدون درمان تنها اطمینان بخشی و توصیه های پزشکی
2. درمانهای غیر جراحی
3. درمان‌های جراحی

حداقل نیمی از بیماران سرپایی مراجعه کننده به مطب ارتوپدی (به جز موارد شکستگی) به درمان نیاز ندارند و تنها به اطمینان بخشی یا توصیه های پزشکی نیاز دارند .

روش های درمانی غیر جراحی:

استراحت

از زمان دکتر توماس و تقریباً یک قرن پیش که بر ارزش استراحت در درمان بیماریهای ستون فقرات و اندامها تاکید نمود استراحت یکی از اصول درمان ارتوپدی بوده است، که منظور غالباً استراحت نسبی است که به معنای کاهش فعالیت های روزمره و خودداری از فشار بیش از حد می باشد .

حمایت از عضو آسیب دیده

استراحت و حمایت از عضو آسیب دیده غالباً توام‌با هم به کار می رودند، اما گاهی فقط حمایت از عضو آسیب دیده مورد نیاز است- برای مثال جهت تثبیت مفصلی که به علت فلج عضلات، ثبات ندارد یا برای جلوگیری از ایجاد بدشکلی مفصل، هنگامی که حمایت موقتی از عضو نیاز است، می توان به وسیله گچ یا آتل ساخته شده از گچ پاریس یا مواد جدیدتر آن را به وجود آورد، و هنگامی که به حمایت طولانی مدت یا دائمی نیاز است از ارتوز استفاده می شود.

فیزیوتراپی

انواع مختلف فیزیوتراپی نقش مهمی در درمانهای غیر جراحی و پس از جراحی برای بیماران ارتوپدی دارد.

متخصصین فیزیوتراپی معمولاً اصطلاح فیزیوتراپی فعال را برای فعالیت جسمی، ورزش و تناسب جسمی به کار می‌برند ،اما این اصطلاح غالباً با مسامحه استفاده می‌شود اصطلاح ورزش برای گروهی از روش ها به کار می رود که ورزش های ایزومتریک تثبیت کننده تا برنامه های هوازی شدید را شامل می‌شوند.

آب درمانی روشی ارزشمند برای انجام حرکات فعال تمام مفاصل در آب گرم بدون ایجاد درد است، گرما و نیروی شناوری آب اسپاسم عضلات را کاهش می دهد و به کاهش درد و افزایش محدوده حرکات کمک می‌کند آب‌درمانی غالباً به ویژه در درمان آرتریت روماتوئید مفید است.

این تکنیک ها توسط متخصص فیزیوتراپی اجرا می شوند و به مشارکت فعال بیمار نیاز ندارند کاربرد اصلی حرکات غیر فعال یا “تحرک بخشیدن” حفظ تحرک کامل مفصل می باشد هنگامی که بیمار قادر به تحرک فعال نیست- یعنی هنگامی که عضلات فلج هستند یا به شدت آسیب دیده اند.

فیزیوتراپی دستی شامل انواع تکنیک های تحرک بخشیدن و دستکاری مفاصل می باشد که توسط متخصصین فیزیوتراپی، کایروپراکتیک و استئوپاتی استفاده میشود این تکنیک ها همچنین تحرک بخشیدن به بافت نرم را نیز شامل می شوند.

تکنیک های فیزیوتراپی بافت نرم عبارتند از روشهایی با هدف تحرک بخشیدن به بافت نرم از طریق ماساژ دادن یا روشهای کشش غیرفعال

برای ستون فقرات توسط دست یا با استفاده از یک دستگاه کشش مجهز به موتور انجام می شود, علت استفاده از کشش اثرات مکانیکی آن بر ستون فقرات می باشد.

تحریک الکتریکی عصب از خلال پوست(TENS)، درمان تداخلی، دیاترمی با امواج کوتاه و لیزر درمانی توسط متخصصین فیزیوتراپی با هدف تخفیف درد به کار می روند.

امواج اولتراسوند را می توان برای تولید گرما در بافت های عمقی به‌صورت پرتویی از یک مبدل به بدن بیمار وارد نمود.

تزریقات موضعی

اندیکاسیون های انجام تزریق در دو گروه قرار می گیرند:

• استئوآرتریت یا آرتریت روماتوئید
• ضایعات خارج مفصلی که غالباً به صورت کشیدگی مزمن توصیف می شوند مانند آرنج تنیس بازان

داروها

دستکاری مفاصل

درمان با تکنیکهای دستکاری مفاصل به طور گسترده توسط جراحان ارتوپد و سایر تخصص های مربوط به آن به کار می رود این موضوع را در سه بخش کلی می‌توان مطرح نمود:

1. دستکاری جهت تصحیح بدشکلی مفصل
2. دستکاری جهت بهبود محدوده حرکات یک فصل خشک شده
3. دستکاری جهت تخفیف درد مزمن درون یا اطراف یک فصل، به ویژه در مفاصل گردن و ستون فقرات

پرتو درمانی

پرتو درمانی به وسیله پرتو ایکس یا پرتوهای گاما ناشی از مواد رادیواکتیو برای درمان بعضی بیماری های خوش خیم یا بدخیم به کار میرود.

درمان های جراحی

اصل اساسی برای انجام هر عمل جراحی این است که نباید با انجام آن و وضعیت بیمار بدتر شود . انتخاب بیماران برای انجام جراحی، انتخاب مناسب ترین روش جراحی برای هر بیمار، روش ارجح جراحی در هر وضعیت و درمان های پس از عمل جراحی از اهمیت بسزایی برخوردارند و نیاز به مهارت و قضاوت بالینی عالی دارند. در اینجا به صورت مختصر از روش‌های جراحی مهمتر نام برده می‌شود:

• سینووکتومی

سینووکتومی عمل جراحی برداشتن لایه ملتهب پوشاننده مفصل بدون آسیب به کپسول مفصل می باشد.

• استئوتومی

استئوتومی عمل جراحی برای بریدن استخوان یا ایجاد شکستگی جراحی است.

• خشک کردن مفاصل
• بازسازی مفصل
• اعمال جراحی پیوند استخوان
• اعمال جراحی انتقال تاندون
• اعمال جراحی پیوند تاندون
• برابرسازی طول اندام
• تکنیک های ثابت سازی استخوان
• قطع اندام

قطع اندام در مواردی می تواند یک گزینه درمانی مفید باشد ،در موارد تومورهای بدخیم اندام ها که حفظ اندام ممکن نیست قطع اندام ضروری می باشد. در برخی بیماران مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی مانند آرتروز کاذب، قطع اندام تحتانی زیر زانو ممکن است بهترین درمان باشد. قطع اندام به طور شایع تر جهت درمان بیماری های عروقی محیطی ،عفونت یا تروما انجام می شود . با پیشرفت های به عمل آمده در طراحی و ساخت پروتز های اندامی جدید، عملکرد بیمار پس از اعمال جراحی قطع اندام تحتانی زیر زانو معمولاً بسیار خوب است با این حال پس از قطع اندام تحتانی از بالای زانو راه رفتن دشوار تر بوده و تقریباً یک سوم انرژی بیشتر از حالت طبیعی مصرف می کند عملکرد بیمار پس از قطع اندام فوقانی کمتر مطلوب می باشد و تا حد امکان از انجام این عمل باید خودداری نمود. تا ۸۰ درصد از بیماران پس از قطع اندام دچار احساس اندام خیالی می شود (احساس وجود اندامی که دیگر وجود ندارد ). در جراحی قطع اندام، به دست آوردن یک باقیمانده بافتی به خوبی ترمیم شده با کنترل عضلانی خوب است و نباید جهت حفظ طول اندام، این هدف را نادیده گرفت.

منبع: اصول ارتوپدی آدامز ( همیش سیمپسون. دیوید هامبلن)

برای معاینه توسط متخصص ارتوپدی ما در کلینیک ارتوپد فنی پیکره کلیک فرمایید.

اسکولیوز به انحنای جانبی ستون فقرات که معمولا با چرخش مهره های درگیر همراه است و یک بدشکلی سه بعدی را اینجاد میکند، گفته میشود.

به معنای دیگر در این بدشکلی ستون فقرات، بجای اینکه مهره ها بصورت خطی صاف از بالا به پایین چیده شده باشند دچار انحناهای جانبی شده و معمولا به شکل (C ) یا (S)  پدیدار میشوند.

اسکولیوز ایدیوپاتیک که به دلیل ناشناحته بودن علت آن به این اسم نامگذاری شده است،رایج ترین نوع اسکولیوز است.

انواع اسکولیوز ایدیوپاتیک که براساس سن ظهور بدشکلی تعیین میشود،عبارت است از:

اسکولیوز ایدیوپاتیک نوزادی(infantile):  در سنین کمتر از ۳سالگی تشخیص داده شود.

اسکولیوز ایدیوپاتیک کودکی(junenile) : بین ۳تا ۱۰ سالگی رخ دهد.

اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانی(Adolescent) : رایج ترین نوع است که انحنای آن در سنین بعد از ۱۰سالگی ولی قبل از بلوغ اسکلتی مشخص میشود.

اسکولیوز بزرگسالان (Adult) : پس از بلوغ اسکلتی دیده میشود.

نشانه های اسکولیوز

• بالا و پایین بودن شانه ها نسبت به یکدیگر
• عدم تقارن لگن
• وجود برجستگی در ناحیه ستون مهره
• تفاوت در چین پهلو ها در دو سمت بدن
• درد در ناحیه ستون فقرات
• وجود دفورمیتی در پا از قبیل اختلاف طول پاها
• ضعف،بی حسی و درد در پاها
• اختلالات در ایستادن یا راه رفتن

در صورت مشاهده این علائم به منظور معاینات دقیق تر ستون فقرات باید به پزشک مراجعه نمود.

پزشک متخصص با انجام معاینه ی کامل و آنالیز عکس رادیوگرافیک به تشخیص این بیماری میپردازد.

درمان اسکولیوز

درمان بسته به عواملی از قبیل: سن، جنسیت ، الگو وشدت قوس، بلوغ اسکلتی و میزان انعطاف پذیری ستون فقرات ، به روش های جراحی و غیر جراحی تقسیم میشود.

درمان غیرجراحی

یکی از روش های استاندارد درمانی برای اسکولیوز استفاده از ارتوز یا بریس می باشد.

بریس یا ارتوز وسیله ایست که پس از تجویز پزشک، توسط متخصص ساخت ارتوز (ارتوتیست) ساخته میشود.

ارتوزیست بعد از معاینات ستون فقرات و سپس اندازه گیری و قالب گیری از بدن بیمار، با در نظر گرفتن شرایط بیمار و عکس رادیوگرافی به ساخت ارتوز میپردازد.

ارتوز وسیله ایست که براساس تجویز پزشک و تشخیص ارتوزیست، از مواد ترموپلاستیک، فلز و چرم و… ساخته میشود که با اعمال نیروهای اصلاحی به کاهش زاویه قوس اسکولیوز و کمک به بازگرداندن راستای صحیح ستون مهره ها میپردازد.

اهداف درمان ارتوزی در اسکولیوز

• جلوگیری از پیشرفت زاویه ی قوس
• اصلاح قوس به مرور زمان با پوشیدن ارتوز
• بهبود راستای ستون فقرات
• به تاخیر انداختن جراحی به منظور رشد کافی ستون فقرات در موارد نیاز به جراحی
• قرار گیری عضلات در طول نرمال
• جلوگیری از پیش آمد عوارض اسکولیوز در آینده

درمان جراحی

• درعمل جراحی اسکولیوز، پزشک جراح قوس جانبی ستون مهره را تا حد امکان اصلاح کرده و سپس یک یا دو میله فلزی را در کنار ستون مهره گذاشته و آن را به بسیاری از مهره ها متصل میکند تا بدین وسیله مهره ها در وضعیت جدید ثابت بمانند. البته این میله نمیتواند بطور کامل جلوی حرکات میلیمتری مهره ها را بگیرد. این حرکات مکرر ولی خفیف میتوانند در نهایت موجب خستگی فلز میله شده و آن را بشکنند.
• به همین علت پزشک جراح برای نگه داشتن مهره ها در وضعیت تصحیح شده فقط به میله اتکا نکرده بلکه مهره ها را با استفاده از پیوند استخوان به هم جوش میدهد. حدود سه ماه طول میکشد تا این مهره ها به هم سفت شده و جوش بخورند ولی تا ۱۲-۹ ماه این اتصال قوی نیست.
• با جوش خوردن مهره ها دیگر فشاری به میله فلزی وارد نمیشود. تا وقتی مهره ها بطور کامل به هم جوش نخورده اند بیمار باید در وارد کردن فشار زیاد به ستون مهره (بخصوص چرخیدن و خم شدن) احتیاط کند چون این فشار ها ممکن است موجب حرکت زیاد مهره ها و در نتیجه شکسته شدن میله شوند.

عوارض احتمالی جراحی ستون مهره

• آسیب رسیدن به ریشه های عصبی است که از نخاع خارج میگردند در حین جراحی
• آسیب به جریان خون که به علت فشار استخوان بر روی رگ های خونی تغذیه کننده اعصاب ایجاد میشود
• ممکن است مقداری از درد در پای بیمار که بصورت تیرکشنده است، بعد از جراحی باقی بماند
• محدودیت حرکتی بعد از عمل جراحی
• تحقیقات نشان میدهد بیماران مبتلا به اسکولیوز ،علاوه بر مشکلات ظاهری در معرض مشکلات تنفسی (عدم رشد کامل ریه ها به دلیل وجود بدشکلی قفسه ی سینه) و کمردرد میباشند.
• تشخیص زود هنگام و شروع درمان ارتوزی میتواند علاوه بر جلوگیری از پیشرفت این بیماری در مراحل اولیه به اصلاح قوس بپردازد و دیگر نیاز به جراحی و صرف هزینه ی بالای آن نباشد.

برای معاینه توسط متخصصین ما کلیک فرمایید.

کلاب فوت (clubfoot) یا به اصطلاح پا چنبری یکی از مهمترین و شایع ترین دفورمیتی ها که به صورت مادرزادی در پا به وجود می اید که این مشکل سبب چرخش پا به سمت داخل، پایین و عقب و همچنین در مواردی چرخش پاشنه پا به سمت داخل می شود. تقریبا از هر ۱۰۰۰ نوزاد به دنیا امده یکی از کودکان مبتلا به این مشکل هستند و سالانه بیش از ۱۰۰٫۰۰۰ کودک با کلاب فوت مادرزادی در سرتاسر دنیا متولد می شوند که ۸۰٪ این تعداد در کشورهای در حال توسعه است. شیوع این ضایعه در پسران دو برابر دختران است و در نیمی از موارد به صورت دو طرفه دیده میشود و در یک چهارم بیماران یک سابقه ی خانوادگی از بیماری وجود دارد. بنابراین میتوان گفت این عارضه یا بد شکلی پا درصد شیوع قابل شماری دارد.

البته کلاب فوت در دوران کودکی و نوزادی دردناک نیست اما در صورتی که درمان نشود همچنان بد شکل می ماند و نوزاد نمی تواند فعالیت طبیعی مانند نوزادان دیگر داشته باشد. همچنین کلاب فوت درمان نشده باعث ایجاد مشکلات فیزیکی، اجتماعی، روانی و اقتصادی عمیقی برای بیماران و خانواده آنها و حتی جامعه می شود. در مجموع، کلاب فوت درمان نشده شدید ترین و بیشترین علته مشکلات و ناتوانی های فیزیکی در بین اختلالات و نارسایی های سیستم استخوانی – عضلانی است.

علت به وجود امدن کلاب فوت

علت این عارضه به صورت کامل مشخص نشده است اما از علل به وجود آمدن این عارضه می توان به علل محیطی بخصوص علل ژنتیکی اشاره کرد. چرا که اغلب احتمال ابتلای نوزادان به این بیماری در خانواده هایی که سابقه ابتلا داشته باشند بیشتر است. کلاب فوت، بدشکل گیری جنینی نیست و پایی که در ابتدای جنینی به طور طبیعی رشد می کند، در ۳ ماهه دوم حاملگی می تواند به سمت ایجاد انحراف کلاب فوت برود. بنابراین کلاب فوت نیز همچون دیسپلازی هیپ و اسکولیوز ایدیوپاتیک، یک انحراف و تغییر شکل ضمن رشد است.

باید توجه داشته باشید که پای چنبری یا همان clubfoot در موارد جدی تری مانند اسپینا بیفیدا (نقص مادرزادی ستون فقرات) نیز پدید می آید. در مواردی ممکن است به دلیل اختلالات عصبی عضلانی احتمالی در مغز و نخاع این عارضه صورت گیرد. ناهنجاری های اسکلتی مثل اسپینا بیفیدا یا یک بیماری رشد لگن معروف به دیسپلازی هیپ نیز می توانند در به وجود امدن این عارضه دخیل باشند.

در کلاب فوت جلوی پا حالت سوپینیشن دارد که در نتیجه باعث افزایش قوس کف پا می شود. در ضمن متاتارس ها هم حالت خم شده به طرف پایین (فلکسیون) دارند. همچنین ليگامان های پشتی و داخلی مچ پا و استخوان های تارس، بسیار کلفت و ضخیم بوده و بنابراین به شدت پا را در حالت equinus و استخوان های ناویکولار و کالکانئوس را در حالت اداکسیون و چرخش داخلی نگاه می دارند.

نحوه تشخیص کلاب فوت

پای چنبری یا club foot معمولا پس از تولد نوزاد قابل تشخیص است. کلاب فوت قبل از تولد قابل درمان نیست اما تشخیص کلاب فوت در هنگام بارداری به کمک اسکن اولترا سوند می تواند به شما کمک کند که بفهمید پس از تولد چه اتفاقی برای نوزاد به دنیا امده می افتد. البته قبل از هفته ۱۶ جنینی، به ندرت ممکن است که کلاب فوت با سونوگرافی تشخیص داده شود.

پای چنبری معمولا در نوزادان در عرض ۳ ماه درمان و تصحیح می شود اما برخی از نوزادان ممکن است به چند جلسه فیزیوتراپی هم نیاز داشته باشند.

در بزرگسالان با معاینه فیزیکی پزشک قابل تشخیص است در موارد مورد نیاز پزشک دستور عکس برداری با اشعه ایکس نیز می دهد.

انواع کلاب فوت

سه نوع اصلی از پای چنبری وجود دارد:

1. نوروژنیک
2. ایدیوپاتیک
3. سندرومیک

کلاب فوت ایدیوپاتیک

شایع ترین نوع پای پرانتزی در نوزادان شاهد هستیم که در موارد بسیار زیادی تنها یک پا را تحت تاثیر قرار داده و بیشتر در نوزادان پسر شایع می باشد.

کلاب فوت عصبی یا  نوروژنیک

ناشی از یک بیماری عصبی است که با کمک اعصاب به درگیری در ناحیه پا منجر می شود وضعیتی که سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار داده و عامل این عارضه است. دو نمونه از یک بیماری عصبی که سبب این پدیده می شوند شامل فلج مغزی و اسپینا بیفیدا (نقص مادرزادی ستون فقرات) هستند.

کلاب فوت سندرومیک

پا چنبری سندرمی که در این نوع clubfoot پا با سایر شرایط بالینی مرتبط است و نشان دهنده یک سندروم زمینه ای می باشد آرتروکریپوزسندروم انقباض همی ملیای تیبیا و کوتولکی  از انواع بیماری های سندرمی هستند که سبب به وجود امدن این عارضه می شوند.

علائم کلاب فوت

در کلاب فوت کوتاه شدن داخل ساق پای شخص باعث غیر عادی شدن شکل استخوان ها شده و تاندون آشیل سفت می شود که اگر این عارضه درمان نشود سبب می شود که به نظر برسد فرد روی مچ پا یا کناره های پا راه می رود.

این عارضه در مواردی سبب می شود که:

• قسمت بالای پا به سمت پایین یا گاهی داخل بچرخد و در موارد شدید پا به صورت وارونه به نظر برسد.
• اگرفقط یک پا تحت تاثیر قرار گرفته باشد معمولا کوتاه تر از پای دیگر به نظر می رسد.
• ماهیچه های ساق پای شخص به سمت توسعه نیافتگی تمایل پیدا می کنند.
• در بیشتر کودکان به صورت پای پرانتزی بروز پیدا می کند.

روش های درمان پاچنبری

روش های درمان برای عارضه کلاب فوت بسیار متفاوت است اما دو گزینه اصلی وجود دارد که کشش (گچ گیری) و جراحی را  شامل می شود. متخصص ارتوپد بهترین گزینه را با توجه به ویژگی خاص پای کودک شما توصیه و تجویز می کند.

روش گچ گیری و کشش

اکثر کلاب فوت ها را می‌توان در نوزادی در حدود ۶ تا ۸ هفته، بوسیله ی دست کاری و گچ گرفتن از نوک انگشتان تا ران مناسب اصلاح کرد. روش گچ گیری و کشش در واقع از مراحل روش درمان معروف پونستی شناخته می شود. این مرحله شامل ترکیبی از گچ گیری سریالی و نرمش های کششی می باشد ، به این صورت که گچ هر هفته عوض می شود و در هر تعویض، پزشک پا را بیشتر اصلاح می کند .سپس بوسیله ی یک جراحی سطحی تاندون آشیل آزاد شده و پس از آن برای چند هفته دیگر مجددا گچ گیری صورت می گیرد تا بیشترین اصلاح صورت گیرد ،این روش ۲ تا ۳ ماه طول میکشد.

درمان با استفاده از تکنیک پونستی در حال حاضر استراتژی درمانی استاندارد برای دفورمیتی کلاب فوت به شمار می‌رود ، مطالعات زیادی بر روی این موضوع در گروههای مختلف قومی انجام شده است این روش همچنین برای کلاب فوت سندرمی و عودهای پس از عمل جراحی کاربرد دارد.

برای دستیابی به نتایج بهتر، درمان باید در هفته یا دو هفته اول زندگی آغاز شود.

پس از اتمام گچ گیری اغلب این نوزادان برای سفتی تاندون آشیل به وجود آمده نیاز به جراحی سریعی به نام تنوتومی دارند که پزشک به کمک یک چاقوی ظریف جراحی این کار را انجام می دهد. این برش در این جراحی بسیار ظریف و کوچک است به صورتی که حتی نیاز به بخیه ندارد. پس از آن مجدد گچ گرفته می شود تا تاندون آشیل ترمیم و حفاظت شود و درمان صورت گیرد.

پس از اصلاح ناهنجاری، کلاب فوت تمایل به بازگشت دارد، برای جلوگیری از بازگشت مجدد، هنگام برداشتن آخرین گچ باید یک اسپلینت را بصورت ۲ تا ۳ ماه تمام وقت بپوشد و پس از آن در شب به مدت ۳ تا ۴ سال پوشیده شود.

بریس برای کلاب فوت

مرحله بعد از روش گچ گیری که مرحله بسیار مهم شناخته می شود بریس گذاری نام دارد. حتی پس از اصلاح موفقیت آمیز با گچ گیری امکان عود شدن این عارضه وجود دارد و به جهت حصول اطمینان این که وضعیت اصلاح شده دائمی می باشد و درمان قطعی است کودک نیاز به استفاده از بریس دارد.

بریس باعث قرار گرفتن پا در حالت و زاویه درست می شود و استفاده از بریس طبق اصول و مدت زمان تجویز شده توسط پزشک بسیار مهم و ضروری می باشد. روش پونستی که بالاتر مراحل آن را به ترتیب توضیح دادیم از روش های درمانی معروف پا چنبری می باشد اما نکته مهم و حائز اهمیت در این روش استفاده صحیح و اصولی از بریس است که والدین باید نسبت به پیگیری تهیه و استفاده کودک از بریس دقت کنند و برای حفظ دامنه حرکتی پای کودک و قطعی شدن درمان افراد از بریس کمک گرفته می شود.

بریس های اصلاحی برای پاچنبری توسط کارشناسان ارتوز و پروتز به صورت کاملا تخصصی در کلینیک پیکره ساخته و طراحی می شود و صفر تا صد نکات استفاده و مراحل استفاده از آن توسط کارشناس آموزش داده میشود.

اسپلینت

اسپلینت شامل یک بار بین دو کفش، به فاصله ی یک اینچ بیشتراز طول شانه های کودک می باشد. و کفش ها در انتهای بار با زاویه ی حدود ۷۰ درجه اکسترنال روتیشن و ۱۵ درجه دورسی فلکشن تنظیم میشود.همچنین کفش دارای یک بند در بالای پاشنه است تا از افتادن کفش جلوگیری کند، در ابتدا کودک هنگام تلاش برای دست و پا زدن احساس ناراحتی می کند ولی به زودی یاد می گیرد که هر دو پا را همزمان بلند کند و راحتی بیشتری می کند.

در کودکانی که یک پای کلاب دارند پای مقابل در ۴۰ درجه چرخش خارجی ثابت میشود.

درمان جراحی کلاب فوت

در مواردی که پای چنبری عود کند و شدیدو شدیدتر شود و روشهای غیر جراحی بخصوص روش پونستی معروف برای بیمار از نظر پزشک کارساز نباشد . در کودکانی که دفورمیتی های شدید دارند جراحی پیشنهاد می گردد که توسط متخصصین ارتوپدی انجام میشود.

کمتر از ۵ درصد نوزادان متولد شده با کلاب فوت دارای علائم بسیار شدید هستند و به کشش پاسخ نمی دهند، که این نوزادان نیاز به درمان خاص و جراحی دارند ،با این وجود اگر بتوان در حد امکان از عمل جراحی استخوان و مفاصل به طور کلی اجتناب کرد نتایج بهتر است.

درمان جراحی

اگرچه بسیاری از موارد کلاب فوت با روشهای غیر جراحی با موفقیت درمان میشوند، گاهی اوقات بد شکلی به طور کامل قابل اصلاح نیست و یا به دلیل سهل انگاری والدین در پیگیری برنامه درمان برگشت می کند، در چنین مواردی به ناچار به جراحی روی آورده می شود،از طرفی چون جراحی معمولاً به سفت تر شدن کف پای نوزاد، به ویژه هنگام رشد وی منجر می‌شود، پزشکان نهایت تلاش را می‌کنند تا بدشکلی را به کمک روش‌های غیر جراحی اصلاح کند.

همانطور که گفته شد پای کلاب،حتی پس از اصلاح موفقیت آمیز غیر جراحی یا جراحی معمولاً برگشت می کند ، بنابراین تاکید می شود برای حصول اطمینان از اصلاح دائمی بدشکی پای نوزاد، تا چند سال از بریس استفاده شود. .

بریس ها انواع گوناگونی دارند که همگی از کفش، صندل یا اسپلینت های سفارشی متصل به دو سر یک میله تشکیل می‌شوند.این میله می‌تواند ثابت یا متحرک باشد که با توجه به شرایط نوزاد بهترین و مناسب ترین نوع بریس برای او تجویز می شود.

جلوگیری از برگشت کلاپ فوت

یکی از مهم‌ترین اقدام‌ها جهت جلوگیری از بازگشت کلاب فوت یا پاچنبری استفاده درست و به‌موقع از بریس است چرا که بعد از انجام پروسه درمان (روش پونستی) باید با استفاده از بریس (ارتوز) پاها را در حالت درست و استاندارد قرار داد تا اصلاح به‌صورت کامل صورت بگیرد.
اگر بریس تجویز شده توسط پزشک به‌درستی استفاده نشود و پیگیری لازم جهت اصولی استفاده کردن ارتوز صورت نگیرد درمان قطعی نمی‌شود و احتمال بازگشت پا چنبری افزایش می‌یابد.
بریس باید دقیقاً طبق دستور پزشک توسط کارشناسان و متخصصین ارتوز پروتز در پروسه طراحی و ساخت قرار گیرد.
پس از تکمیل شدن پروسه ساخت و طراحی نکته حائز اهمیت استفاده صحیح، اصولی و ‌دقیق از بریس می‌باشد که باید طبق دستور پزشک در زمان معین شده استفاده شود.
بعد از بریس یکی از مهم‌ترین روش‌ها جهت جلوگیری از بازگشت کلاب فوت انجام تمرینات و ورزش‌های اصلاحی می‌باشد که توسط فیزیوتراپ و یا زیر نظر مراکز درمانی ورزش‌های اصلاحی تحت عنوان ورزش‌های اصلاحی انجام می‌شود.

درمان کلاب فوت در مشهد

ما در کلینیک پیکره با بهره گیری از کادری مجرب با استفاده از تکنولوژی روز دنیا با کمک متخصصین و کارشناسان در حوزه ارتوز، پروتز و به مشاوره تخصصی و ساخت و طراحی کاملاً اصولی انواع ارتوز و پروتز جهت کمک به توانبخشی بیماران همچنین اصلاح پاچنبری مشغول هستیم.

جهت سفارش انواع پروتز و ساخت طراحی کاملا اختصاصی ارتوپد های اصلاحی و مشاوره رایگان از کارشناسان ما با شماره ۳۸۸۴۹۸۸۶-۰۵۱ در تماس باشید و با تعیین وقت قبلی به کلینیک ما مراجعه نمایید.

برای معاینه توسط متخصصین ما کلیک فرمایید.